LIS RUDY strzelany jest przez myśliwych, a nie jedzony przez nich, co stanowi najczęstszy argument przeciwników łowiectwa wymierzonych w polujących na tego drapieżnika.

Powodów do redukcji populacji lisa jest wiele.

Dwa główne, to: ich wpływ, na populację zwierzyny drobnej oraz użytkowość skór i kęsów tych drapieżników. ). Lis rudy ( Vulpes vulpes), gdyż o nim mówimy zjada rocznie ponad 270 kg mięsa.

Dietę lisa stanowią owady, dżdżownice, jaszczurki, jaja, ptaki od małych śpiewających aż po kuraki jak przepiórka, kuropatwa, bażant a nawet cietrzew i głuszec, gryzonie, drób domowy oraz małe ssaki od królików i zajęcy aż po koźlęta (młode sarny).

W sposób naturalny liczebność lisa regulowała wścieklizna. Stanowiła ona jednak zagrożenie dla człowieka. Z tego powodu od wielu dziesiątek lat prowadzi się ogólnopolski program szczepienia lisów przeciw wściekliźnie. Efektem stało się zwiększenie liczebności lisa. Jest go kilkanaście razy więcej niż natura może wyżywić. Stąd kolejne choroby – zakaźne zapalenie mózgu, nosówka czy świerzbowiec i.t.p., wszechobecność lisa w osadach ludzkich i miastach, zdziesiątkowanie ptaków gnieżdżących się na ziemi, rzeź wśród zwierzyny mającej znaczenie gospodarcze jak kuraki polne i leśne, zające czy sarny.

Ustrzelony lis to źródło jednego z bardziej ekologicznego materiału jakim jest naturalne futro. O ileż bardziej przyjazne środowisku niż poliamid, poliakryl, czy acetat, z których wyrabia się futra sztuczne. Włosie futra lisa, pobrane z odpowiedniego miejsca jest doskonałym materiałem do wyrobu sztucznych much, a kęsy dodatkowo znajdują wykorzystanie w przemyśle jubilerskim. Mięso lisa nie jest trujące ale nie należy do smacznych, z tego powodu, a także ze względu na zakażenie pasożytami nie jest w Polsce traktowane jako jadalne.

Oto powody, dla których w Polsce prowadzone są intensywne polowania na lisy.

O polowaniu na lisy metodą na wab można poczytać w zakładce SILVA RERUM – WABIENIE ZWIERZYNY.